© NEO REALISM | Steenbergen 2004 | Rauw | Gitzwart

Een van mijn oudst vindbare audio tracks van Neo Realism. Deels gebouwd op de piano loop van Sad World van de Virgin Prunes. Na 3 minuten komt het onweer los middels een gitzwarte feedback lijn.

It might be the reason, that it's Winter's Season..

© NEO REALISM | Steenbergen 2004 | Rauw | Gitzwart

Een van de tracks van het Live at The Church event te Hengstdijk. Lekker rauw & en industrieel, maar ook verbazend intiem en breekbaar. Nummer gaat over mijn verbintenis met mijn vader door de jaren heen. De eerste versie van deze track schreef ik ooit in Oud Ade, dit was toen een oprecht eerst loskoppel moment. Vandaar de zacht open manier van zingen, in contrast met het donker rauwe.

© NEO REALISM | Oud Ade 2008 | Rauw & Industrieel | Donker en licht dreigend

Terugkijkend was dit een van de meerdere pogingen een soort van Live at Home live concert op te nemen. Dit was, zoals vele anderen die ik ooit uit probeerde vast een denkbeeldige openingstrack ervoor. Erg krachtig, en inderdaad live gespeeld en opgenomen. Was ook vast een boze fase in mijn leven.

© NEO REALISM | Steenbergen 2005(?) | Rauw | Gitzwart maar toch sereen

Lange versie van The Harbour Lost, een song opgenomen voor Marc & Diana. Gebouwd rond de vraag waar je moet zoeken iemand je ontvalt. En alle geboortegrond onder je bestaan verdaan ligt te 'verdrietigen'. The Harbour lost. In deze betreft het een beetje de haven van Terneuzen, geboortegrond van Marc. Mooie rustige opbouw, beetje gelijkwaardig aan Homecoming, in ieder geval diezelfde onvermijdelijkheid voor mijn gevoel. De song zelf begint zo rond zes minuten.

"It's so simple, there are no ways, not enough days to be found.."

© NEO REALISM | Steenbergen 2016 | Rauw & Industrieel | Rauw Industrieel en energierijk

Is rauw & Industrieel dan feitelijk synoniem aan donker, depressief en onheilspellend. Och, vaak wel, want dat is gewoon zo verdomd lekker. Al je daar van houd dan hé? Het scheelt al enorm als je er zo nu en dan een vette drumbeat onder gooit. Zo eentje voor het energierijke up-push gevoel. Zo eentje van: Oh Yeah, there you go.. Voor mij werkt Dreamscreamer wel. Iets minder donker dan de video hierna, beide dezelfde thematiek en rauwe benadering. Beide afkomstig van het 30 Years After album.

© NEO REALISM | Steenbergen 2016 | Rauw & Industrieel | Rauw Industrieel en energierijk

Je fantaseert wat af in mijn leven als fanatiek van van Psychic Tv. Zo heel nu en dan zoek ik wel eens de grenzen op van in hoeverre ik het kan laten versmelten, en dan daar ruim voorbij te zie eindigen. Een trip als song. Geen Trip Reset, eerder Descending. En jawel daar gaan we weer. Hoofddoel van de song iets niets meer en minder dan het werken als een soort van stofzuiger. De luisteraar mee proberen te zuigen in die heerlijk denderende loop van chaos en noice. Die loop van electro en geschreeuw.

Het is een soort van In The Nursery, maar dan als the Starlet Mire. En als dat overloopt, denk ik Always is Always, met een alleroverompellende Thee Shinning. Viola, en daar gaan we weer, and around again. Het vergt een overgave, en ik besef dat dit niet voor iedereen en niet voor elk moment pakbaar is. Maar zo nu en dan droom ik wel eens op een kans dit over een groot industrieel publiek heen te smijten..