..erbeeld je een wereld, zonder controle op wie je bent. Zonder controle op wie je wilt zijn, wie je ooit hoopt te worden. Wie je ooit hoopt te ontmoeten, om te begroeten en lief te hebben, met een totale vrijheid in de keuze erin.

Verbeeld je ontdaan te zijn van de controle over hoe je je voelt. Alsof men over dat laatste überhaupt wat te zeggen heeft. Maar dat terzijde. Een wereld, vrij van strijd om het gelijk, ontdaan van de leugens het gelijk te bekomen. Een wereld waar kinderen de liefde van de wereld zijn, en niet al vanaf geboorte een verdienmodel voor welk economische onzin dan ook.

Verbeeld je ouders in, die sterk genoeg zijn hun kinderen te beschermen, lief te hebben, en bovenal te leren over gelijk zijn in plaats van gelijk hebben.

Verbeeld je het voetbalveld waar uw kind huppelt, voor het plezier, en niet het resultaat, omdat dat resultaat hoogstwaarschijnlijk is gebaseerd op de angst van de ouder dat hun telg niet de beste is. Verbeeld je datzelfde veld, waar een scheidsrechter rondloopt, die geheel vrijwillig, er het beste van te maken. En misschien eens een dank je, in plaats van het eeuwige verwijt van één van de twee partijen. Verbeeld je eens een wereld, waar die scheidsrechter er helemaal niet nodig is. En de regels van het spel, het spel vormen in het plezier wat het zou moeten opleveren.

Verbeeld je een wereld zonder valse angst, zodat valse angst geen democratische tool kan worden, stemming te maken, en zodoende stemming te winnen. Dit zal vast altijd geprobeerd worden, maar verbeeld je een kiezer, ontdaan van allerhande valse angsten. Diezelfde kiezer niet meer in het bezit van een totaal afgeschermd, onrealistisch leven van altijd maar de andere kant op te moeten kijken.

Zodat het niet gezien hoeft te worden. Geen lessen willen leren, uit het heden, geen conclusies willen trekken vanuit de simpele realiteit, maar zich liever een paar weken per jaar willen laten amuseren met FeelGood ingestuurde hogeschool nivo 'mindcontrol' van de huidige even valse beloften op de social media advertenties van de politieke partijen, die u als kiezer graag even mee zuigt in de belofte de angsten voor u op te lossen. Maar ja, verbeeld je die wereld zonder valse angsten.

..erbeeld je een wereld waar rijkdom als een hebzucht wordt gezien. Waar gelijk zijn niet eens in een woordenboek hoeft te staan, door wetten beschermd, of juist onderdrukt.

Verbeeld je een wereld, waarin we de Syrische vluchteling, als gelijke mensen beschouwen, slechts benadeeld met een leven van minimale kansen tot ontwikkeling.

Verbeeld je een  werkelijkheid, waarin de volkeren die wel geboren zijn te midden van de volste kansen tot ontwikkeling, eens niet macht en kracht inzetten, de 'domme' landen te controleren of bombarderen.

Verbeeld je een politiek, die dit niet omzet naar valse angsten, en nog maar echt net binnen de grenzen van hun politieke correctheid het beter vinden ze ergens anders te helpen, maar de achterliggende boodschap is inmiddels al zo overduidelijk geworden. We mogen die domme mensen niet, en we hebben er niets aan.

Verbeeld je een wereld waar we elkaar helpen, waar hulp gewenst is. Een wereld waar wij als vanzelf in een menselijk realisme komen, als zaken over morele grenzen gaan. Waar een hulp,- of zorgvraag eens niet slechts afgewogen binnen een bepaald verdienmodel. Levert het wat op? Dan is het weer slim zaken doen. Slimme politiek. Ja, die twee gaan samen.

Verbeeld je een wereld waar de jood stopt met claimen. De arabier stopt met claimen, en bovenal de vermogend en ontwikkelde rest van de wereld stopt met claimen. Rassen stoppen met claimen. Landen stoppen met claimen. Een wereld die geeft in plaats van neemt..

..eter nog: Bedenk je een Nederland, waarin we morgen naar de gemeenteraadsverkiezingen eens collectief besluiten niet te stemmen. Niet uit te spreken waarop we stemmen, zonder eerst een antwoord te kennen op de vraag hoe eigenlijk te stemmen?

Verbeeld je gewoon een dag van zwijgen, waarin we geheel in en met onze Vrijheid op het gemak eens met een neutrale blik terug kijken, naar wat er zoal in Nederland is gebeurd, zo vanaf de opkomst van Pim Fortuyn. Inclusief een crisis hier en daar. Wat leefbaar Nederland, Wilders, Rutte, Cohen, links, rechts, midden, -what the fuck eigenlijk ever- voor u heeft opgeleverd sinds dat we eigenlijk slechts zijn begonnen met schelden en vloeken en tieren op elkaar. Schuld van links, schuld van rechts, van de jood, de moslim, van de negerzoen, tot zwarte piet.

Verbeeld je een dag van zwijgen, waarin we de simpele bespiegeling maken van wat er al zo gebeurd is, de laatste twintig jaar, wat er zoal gekozen is, en wat er zoal besloten is. Wat waren de rechten, en vrijheden toen. Nu?

Hoe gingen we ooit om met elkaar als gemeenschap, buren met broeders. Neven met ernaast een nicht. Wat leerde we op scholen, wat leerde we thuis. Wat betekende vriendschap, wat betekende omgang. Waar lagen de grenzen van respect, waar lagen de grenzen van begrip.

Heeft niets van doen met een kreet als vroeger was alles beter. Maar mogelijk geeft het u iets meer kijk in hetgeen wat u eigenlijk van waarde vind. Het leert u misschien een beeld van het automatisme wat u aangeleerd is, uw onderbuikgevoelens te negeren. De dooddoeners, als het is niet tegen te houden, je veranderd er niets aan.

Wat koste een leven, wat koste de zorg, wat is er ons allemaal verteld, en hoeveel daarvan is eigenlijk als je heel eerlijk durft te zijn, verpakt onder de categorie angstmakerij... De vergrijzing, o jee, DAT maakt de zorg zo duur. De asielzoeker, die kost alles. Wacht maar tot, dan zul je wel zien. Sociale woningbouw? Dat is gewoon belachelijk stom zaken doen. Maar dat kwam toch door die invasie Poolse graaiers?

Het moet toch niet zo moeilijk zijn eens eerlijk te kijken naar wie verdient, en wie betaalt. Wie gecontroleerd wordt, en wie controleert. Wie eerlijk is en wie niet. Het gaat eens niet over een leugen, of juist over de waarheid. Het gaat simpelweg om geschiedenis van wat zich simpelweg heeft afgespeeld. En dat IS juist de waarheid. Wat is er toch zo verleidelijk aan JUIST daar niet naar te willen kijken?

Misschien heb ik slechts teveel verbeelding
Edwin Siol, 20 maart 2018