Dit jaar zit Edwin Siol 30 jaar in “het tegendraadse artiestenvak”. Een flinke mijlpaal wat ons betreft, waar we zeker bij stil willen staan. Voor ons is Edwin Siol namelijk een icoon: wat hij doet met zijn soundscapes en grafisch werk, gecombineerd met een perfect navigerend moreel kompas, dat vinden we iets om trots op te zijn.
En dat zijn we dan ook, want Edwin is door het gedeelde gedachtegoed en de verschillende samenwerkingsverbanden ook een beetje van ons. We gunnen hem graag nog een periode van 30 jaar creatieve hoogtepunten, maar tegelijkertijd spreken we hierbij de vrees uit dat dit geen haalbare kaart zal blijken. Ook de maker van een onsterfelijk ouvre houdt er immers een keer mee op… Maar dat is gelukkig voor later.
Wij willen nu graag een eerbetoon aan Edwin brengen door het maken van een eigen versie van een van zijn stukken die ons het meest geraakt heeft: Adieu. We hebben het vaak gezien: als Edwin “the vibe” heeft en alles op zijn plaats valt kun je het stuk dat daaruit voortkomt ook meteen inlijsten en aan je muzikale muur hangen. Dit is wat ons betreft ook zonder enige twijfel het geval bij Adieu. Hoe hij dit stuk meerdere keren heeft uitgewerkt blijft het niet alleen ontroeren maar ook verbazen : want 4 eenvoudige noten in een loop van 5 minuten, blijft dat boeiend ?
Ja dus. We hebben met betrekking tot deze 4 noten-loop bij ons eerbetoon zelf dus ook een dappere poging gewaagd, maar tegelijkertijd willen we hiermee meteen onderstrepen dat je dit soort dingen beter aan de meester zelf over kunt laten…
Keep on truckin’, Ed! To be I am (BEAM)…
